αἰεί

αἰειγενέτης

αἰειγενής
αἰει·γενέτης, ου, adj. m. immortel, en parl. des dieux, seul. dans Hom. et à la fin des vers : θεῶν αἰειγενετάων, Il. 2, 400 ; θεοῖσ’ αἰειγενέτῃσιν, Il. 3, 296.
Étym. αἰεί, γίγνομαι.