αἰνοδότειρα

αἰνοδρυφής

αἰνόθεν αἰνῶς
αἰνο·δρυφής, ής, ές [ῠ] déchiré en signe de deuil, Poèt. (Dysc. Pron. 356).
Étym. αἰν. δρύπτω.