αἰσχυντηλία

αἰσχυντηλός

αἰσχυντηλῶς
αἰσχυντηλός, ός, όν :
1 pudique, modeste, Plat. Charm. 160e ; Arstt. Nic. 4, 9, 3 ; τὸ αἰ. Plat. Charm. 158c, modestie ||
2 qui cause de la honte, Arstt. Rhet. 2, 6 ||
Cp. -ότερος, Arstd. 40.
Étym. αἰσχύνω.