Αἰθαλίδης

αἰθαλίων

αἰθαλόεις-οῦς
αἰθαλίων, ωνος [ᾰ] adj. m. brûlé ou noirci par le soleil, Thcr. Idyl. 7, 138.
Étym. αἴθαλος.