ἀκαλός

ἀκάλυπτος

ἀκαλύπτως
ἀ·κάλυπτος, ος, ον [κᾰ] non voilé, à découvert, Soph. O.R. 1427 ; Arstt. H.A. 1, 5, 2 ; Plut. Cato mi. 5, etc.
Étym. ἀ, καλύπτω.