ἀκεσσίνοσος

ἀκεστήρ

ἀκεστήριος
ἀκεστήρ, ῆρος [ᾰ] adj. m. qui calme : ἀ. χαλινός, Soph. O.C. 714, frein qui calme l’ardeur, qui dompte.
Étym. ἀκέομαι.