Ἆκις

ἀκίχητος

Ἄκκα Λαρεντία
ἀ·κίχητος, ος, ον []
1 qu’on ne peut atteindre, insaisissable, Il. 17, 75 ; El. N.A. 4, 52 ||
2 sur qui l’on n’a pas prise, inexorable, Eschl. Pr. 183.
Étym. ἀ, κιχάνω.