ἀκίνδυνος
ἀκινδυνότηςἀ·κίνδυνος, ος, ον
[ῡ]
1 qui ne court aucun
danger, Pd. P.
4, 189 ||
2 qui n’expose pas à un
danger, non dangereux, sans péril, Hpc.
1260 ; Thc.
1, 124 ; Eur.
I.A. 17,
Med. 251 ;
Is. 42, 29 ;
Luc. D. deor.
16, 1, etc. ;
ἐν ἀκινδύνῳ, Xén. Cyr. 4, 5, 28 ; Hier.
2, 10 ; Luc.
Dem. enc. 46,
à l’abri du danger ||
Cp. -ότερος, Xén. Cyr. 3, 2, 2 ;
sup. -ότατος,
Xén. Mem.
6, 5, 18.
Étym.
ἀ, κίνδυνος.