ἄκνηστις

ἄ·κνηστις, ιος (ἡ)

1 échine d’un animal, Od. 10, 161 ; A. Rh. 4, 1402 ; Gal. 2, 371 ||

2 sorte d’ortie, Nic. Th. 52.

Étym. κατ’ ἄκνηστιν, Od. l. c. p. κατὰ κνῆστιν, v. κνῆστις.