ἄκολλος

ἄκολος

ἀκολουθέω-ῶ
ἄκολος, ου (ἡ) [ᾰ] morceau de pain, bouchée, Od. 17, 222 ; Anth. 6, 176 ; 9, 563, etc. ||
E ὁ ἄ. Jos. B.J. 5, 3, 3.
Étym. p.-ê. pré-grec.