Ἀκόντιος

ἀκόντισις

ἀκόντισμα
ἀκόντισις, εως (ἡ) [ᾰτῐ] action de lancer un trait, Xén. An. 1, 9, 5 ; DC. 38, 49.
Étym. ἀκοντίζω.