ἀκρατῶς

ἀκράτως

ἀκραχολέω-ῶ
ἀκράτως [ᾱτ] adv. sans mélange, d’où absolument, entièrement, El. N.A. 16, 11 ; Luc. D. mar. 1, 3 ||
E Ion. ἀκρήτως, Hpc. Epid. 1, 107c.
Étym. ἄκρατος.