ἀκτημοσύνη

ἀκτήμων

ἀκτηρίς
ἀ·κτήμων, ων, ον, gén. ονος, sans ressources, pauvre, Thcr. Idyl. 16, 38 ; Plut. Sol. 14, M. 831c : avec un gén. ἀ. χρυσοῖο, Il. 9, 126, qui ne possède pas d’or.
Étym. ἀ, κτῆμα.