ἀλαλά

ἀλαλαγή

ἀλάλαγμα
ἀλαλαγή, ῆς (ἡ) [ᾰᾰᾰ] c. ἀλαλά, Soph. Tr. 206 dout. ; Eur. H.f. 10, etc.
Étym. cf. ἀλαλάζω.