ἀλαζονίη

ἀλαζονικός

ἀλαζονικῶς
ἀλαζονικός, ή, όν [ᾰᾱ]
1 en parl. de choses, de fanfaron, de vantard, Hpc. 20, 14 ; Arstt. Nic. 4, 7 ||
2 en parl. de pers. disposé à se vanter, vantard, Xén. Mem. 1, 2, 5 ||
Cp. -ώτερος, Pol. 27, 6, 12.
Étym. ἀλαζών.