Ἀλκμήνη

ἀλκτήρ

ἀλκτήριον
ἀλκτήρ, ῆρος (ὁ) qui repousse, qui écarte, qui protège contre, gén. Il. 18, 100 ; Od. 14, 531.
Étym. ἀλκαθεῖν.