ἀλοιάω

ἀλοιδόρητος

ἀλοίδορος
ἀ·λοιδόρητος, ος, ον :
I pass.
1 non injurié, Plut. M. 757a ||
2 que les injures ne peuvent atteindre, Plut. M. 89a ||
II act. qui n’injurie pas, Soph. fr. 731.
Étym. ἀ, λοιδορέω.