ἀλύξω

ἀλύπητος

Ἀλύπητος
ἀ·λύπητος, ος, ον [ῡ]
1 pass. exempt de chagrin, Soph. Tr. 168 ||
2 act. qui ne cause pas de chagrin, Soph. O.C. 1662 ; Hpc. Art. 804.
Étym. ἀ, λυπέω.