ἀλήμεναι

ἀλημοσύνη

ἀλήμων
ἀλημοσύνη, ης (ἡ) [ᾰ] course errante, DP. 716 ; Man. 4, 34 ; au pl. A. Rh. 2, 1264.
Étym. ἀλήμων.