ἀμαχητί

ἀμάχητος

ἄμαχος
ἀ·μάχητος, ος, ον [μᾰ]
1 contre qui l’on ne peut lutter, Soph. Ph. 198 ||
2 qui n’a pas encore combattu, Xén. Cyr. 6, 4, 14.
Étym. ἀ, μάχομαι.