ἀμαλλοφόρος

ἀμαλός

ἀμαλῶς
ἀμαλός, att. ἁμαλός, ή, όν [ᾰᾰ]
1 mou, tendre (jeune animal) Il. 22, 310 ; Od. 20, 14 ||
2 p. suite, faible, Eur. Her. 75.
Étym. p.-ê. pré-grec.