ἀμαθόεις

ἄμαθος

Ἀμαθοῦς
ἄμαθος, ου (ἡ) [ᾰᾰ] sable de plaine (p. opp. à ψάμαθος ou ψάμμος) Il. 5, 587 ; plur. dunes, Hh. Ap. 439.
Étym. emprunt à un substrat pré-indo-europ. ; cf. ἄμμος 1, ψάμαθος et ψάμμος.