ἀμείλικτος

ἀμείλιχος

Ἀμεινιάδης
ἀ·μείλιχος, ος, ον [ῐ] non doux, amer, dur, en parl. d’Hadès, Il. 9, 178 ; de pers. Il. 24, 734 ; Plut. M. 761f ; de choses (cœur, Il. 9, 572 ; souffrances, Eschl. Ch. 623 ; force, Sol. 32 ; armée, Pd. P. 6, 12, etc.).