ἀμελέτητος
ἀμελετήτωςἀ·μελέτητος, ος, ον,
non exercé, non préparé : περί
τινος, Plat. Conv. 172a ; ἔν τινι, Plat. Leg. 635c ; τινος, Luc. Char. 7 ; Gall. 18 ; πρός τι, Luc. Tox. 29, sur qqe ch. ;
abs. en parl. d’un
cheval, non entraîné, Xén.
Hipp. 1, 19.
Étym.
ἀ, μελετάω.