Ἀμέλης

ἀμελητέος

ἀμελητί
ἀμελητέος, α, ον, qu’on peut ou qu’il faut négliger, Luc. Tim. 9 ; Arr. An. 1, 7, 5 ; ἀμελητέον, Isocr. 190c : ou ἀμελητέα, Arr. An. 1, 24, 1, on doit négliger, gén.
Étym. ἀμελέω.