ἀμενηνός

ἀμενηνόω-ῶ

ἀμενηνῶς
ἀμενηνόω-ῶ (seul. ao. 3 sg. ἀμενήνωσεν) rendre impuissant, litt. sans consistance, Il. 13, 562.
Étym. ἀμενηνός.