ἀμεύομαι

ἀμευσιεπής

ἀμεύσιμος
ἀμευσι·επής, ής, ές [ᾰ] dont l’expression répond au sentiment, Pd. (Eust. Op. 56, 86).
Étym. *ἀμεύομαι, ἔπος.