ἀμφ-

ἀμφάγαμαι

ἀμφαγαπάζω
ἀμφ·άγαμαι (ao. 3 pl. poét. ἀμφαγάσαντο) [ᾰγᾰ] admirer, litt. entourer d’admiration, Q. Sm. 7, 722.
Étym. ἀμφί, ἄ.