ἀμφεχύθην

ἀμφέχω

ἀμφήκης
ἀμφ·έχω (seul. prés. Anth. 7, 693 ; impf. épq. ἄμφεχον, Q. Sm. 3, 6, etc. et impf. moy. épq. ἀμφεχόμην, A. Rh. 1, 324) c. ἀμπέχω ; cf. ἀμπίσχω.