ἀμφεπίαξε

ἀμφέπω

ἀμφερείδω
ἀμφ·έπω (seul. prés. et impf. ἄμφεπον) poét. c. ἀμφιέπω, Il. 16, 124 ; 18, 348 ; Od. 8, 437 ; Pd. O. 1, 12 ; 6, 95 ; P. 3, 51, etc. ; Soph. El. 651, Ant. 1118 ; Eur. I.T. 1248, etc.