ἀμφίδρυφος

ἀμφίδυμος

ἀμφιδύομαι
ἀμφί·δυμος, ος, ον [ῠ]
1 double, Od. 4, 847 ; A. Rh. 1, 940 ; Opp. H. 1, 179 ||
2 de double nature, Opp. C. 3, 483.
Étym. ἀ. -δυμος, cf. δίδυμος.