ἀμφίζωστος

ἀμφιθάλασσος

ἀμφιθαλής
ἀμφι·θάλασσος, att. ἀμφι·θάλαττος, ος, ον [θᾰ] entouré par la mer, Pd. O. 7, 33 ; Xén. Vect. 1, 7 ; Str. 391.
Étym. ἀ. θάλασσα.