ἀμφιτόρνωτος

ἀμφιτρέχω

ἀμφιτρής
ἀμφι·τρέχω (seul. ao. 2 ἀμφέδραμον, pf. ἀμφιδέδρομα) courir autour, Pd. P. 3, 69 ; Archil. 37 ; Sim. am. Iamb. fr. 6, 89.