ἀμφίτρητος

ἀμφιτριϐής

Ἀμφιτρίτη
ἀμφι·τριϐής, ής, ές [ῐϐ] usé tout autour : fig. ὁ ἀ. homme rompu à toutes les roueries, vieux routier, Archil. 133 (var. ἀμφίτριψ).
Étym. ἀ. τρίϐω.