ἄμπωτις

ἀμυγδαλέα-ῆ

ἀμυγδάλεος
ἀμυγδαλέα-ῆ, έας-ῆς (ἡ) [ᾰδᾰ] amandier, Arstt. H.A. 9, 40 ; Th. H.P. 1, 11, 3, etc. ; Paus. 7, 17, 11, etc.
Étym. ἀμυγδάλη.