Ἀμυντορίδαι

ἀμύντωρ

Ἀμύντωρ
ἀμύντωρ, ορος (ὁ) [ᾰ]
1 qui vient au secours de, défenseur, Il. 14, 449, Od. 2, 326 ||
2 vengeur, Eur. Or. 1588.
Étym. ἀμύνω.