ἄμητος

ἀμήτωρ

ἀμηχανάω
ἀ·μήτωρ, ορος (ὁ, ἡ)
1 né d’une mère inconnue, Hdt. 4, 154 ; Eur. Ion 109 ; Plat. Conv. 180d ||
2 né d’une mère indigne, Eur. Ion 837 ||
3 μήτηρ ἀ. Soph. El. 1154, mère qui n’en est pas une ||
E Dor. ἀμάτωρ [μᾱ] Eur. Ph. 570.
Étym. ἀ, μήτηρ.