Ἀνάχαρσις

ἀναχάσκω

ἀναχειρίζομαι
ἀνα·χάσκω (seul. prés. Ar. Av. 502, et impf. Luc. V.H. 2, 1) c. ἀναχαίνω ||
E Impf. poét. 3 sg. ἄγχασκε, Phérécr. (Bkk. 340, 21).