ἀναιμία

ἄναιμος

ἀναιμόσαρκος
ἄν·αιμος, ος, ον, qui n’a pas de sang, Plat. Tim. 70c, Prot. 321b ; Arstt. H.A. 1, 16, 5, etc. ||
Cp. -ότερος, Arstt. H.A. 3, 19 ; sup. -ότατος, H.A. 1, 16.
Étym. ἀν-, αἷμα.