ἀνακαθαίρω

ἀνακάθαρσις

ἀνακαθαρτικός
ἀνακάθαρσις, εως (ἡ) purification, d’où :
1 déblaiement, Pol. 5, 100, 6 ||
2 éclaircissement, Str. 738.
Étym. ἀνακαθαίρω.