ἀνακρεμάννυμι
ἀνακρεμαστήρἀνα·κρεμάννυμι (f.
-κρεμάσω, d’où
-κρεμῶ, etc.)
suspendre : τι πασσάλῳ, Od. 1, 440, qqe ch. à un
clou ; τινα, Hdt. 9, 120, pendre qqn ;
ἑαυτόν, DS.
2, 6, se pendre ; fig. τὴν πίστιν εἴς τινα,
Pol. 8, 21, 3,
rattacher ses espérances à qqn ; ἔκ τινός
τι, Plat. Ion 536a, faire dépendre qqe ch. de qqn ; ἀπὸ τῶν ἐλπίδων, Eschn.
68, 2, tenir en suspens par l’espérance
||
E Ao. part. poét. ἀγκρεμάσας,
Eur. (Stob.
Fl. 55, 4);
Anth. 9, 323 ;
fém. ἀγκρεμάσασα, Od.
1, 440.