ἀνακροταλίζω

ἀνακροτέω-ῶ

ἀνάκρουσις
ἀνα·κροτέω-ῶ, poét. ἀγ·κροτέω, battre des mains, applaudir, Ar. Eq. 651, Vesp. 1314 ; ἀν. τὰς χεῖρας, Eschn. 33, 36, etc. ; τὼ χεῖρε, Ar. Pl. 789, m. sign.