ἀνακύπτω

ἀνακυρίωσις

ἀνακυρτόω-ῶ
ἀνα·κυρίωσις, εως (ἡ) action de se concilier de l’autorité, Hpc. 24, 42 dout.
Étym. ἀνά, κυριόω.