ἀνακεφαλαιωτικός

ἀνακηκίω

ἀνακήρυξις
ἀνα·κηκίω (seul. prés.)
1 jaillir, suinter, Il. 7, 262 ; 13, 705 ; πέτρης, A. Rh. 3, 227, d’une roche ; rare en prose, Plat. Phædr. 251b ||
2 tr. exhaler, A. Rh. 4, 600.