ἀναλογητικός

ἀναλογία

ἀναλογίζομαι
ἀναλογία, ας ()
1 proportion mathématique, Plat. Tim. 31c, 32c ; Arstt. Nic. 5, 3, 8, etc. ; κατὰ τὴν ἀναλογίαν, Pol. 3, 13, 5, etc. proportionnellement ||
2 correspondance, analogie, en gén. Plat. Pol. 257b, etc. ; Arstt. H.A. 1, 1, etc.
Étym. ἀνάλογος.