ἀνάλωτος
ἀναλωφάω-ῶἀν·άλωτος, ος, ον
[ᾰᾱ]
I non pris, Thc. 4, 70 ||
II imprenable (ville)
Hdt. 1, 84,
etc. ; Xén.
Ages. 1, 22,
etc. ; p. ext.
ou anal.:
1 insaisissable,
Dém. 1412, 23
||
2 irréfutable,
Plat. Theæt.
179c ||
3 qu’on ne peut
séduire : ἀν. ὑπὸ χρημάτων,
Xén. Ages.
8, 8, incorruptible.
Étym.
ἀν, ἀλίσκομαι.