ἀναμήρυσις

ἀνάμιγα

ἀνάμιγδα
*ἀνάμιγα, seul. ἄμμιγα [ῐ] adv. pêle-mêle, Soph. Tr. 839 ; ἄ. τινι, A. Rh. 1, 573 ; Anth. 7, 12 ; ou τινος, Anth. 7, 22, avec qqe ch.
Étym. ἀναμίγνυμι ; cf. ἀναμίξ.