ἀνάντης
ἀναντίϐλεπτοςἀν·άντης, ης, ες,
montant, escarpé, Hdt. 2, 29 ; Plat. Rsp. 515e ; τὰ ἀνάντη,
Xén. Cyn.
5, 17, les régions escarpées, les
escarpements ; πρὸς τὸ ἄναντες,
Xén. Hell.
4, 6, 11, etc. ; πρὸς ἄναντες,
Xén. Hell.
4, 8, 38, etc. ; Plat. Phædr. 247b, vers les régions escarpées ; fig. τὸ ἄναντες,
Plat. Rsp.
568c, le
sommet ||
Cp. -έστερος, Paus. 10, 34, 7.
Étym.
ἀνά, ἄντα.