ἀναπείρω
ἀναπειστήριοςἀνα·πείρω (f.
-περῶ, ao.
ἀνέπειρα ; ao. 2
pass. ἀνεπάρην)
1 transpercer,
acc. Il.
2, 426 ; Mach.
(Ath. 349c) ||
2 embrocher, Ar. Ach. 1007, etc. ||
3 empaler, Hdt. 4, 94, etc. ||
E Poét. part. ao. ἀμπείρας,
plur. ἀμπείραντες, Il.
l. c. ; Eur.
Rhes. 514 ;
part. pf. pass. ἀμπεπαρμένος, Ar.
Ach. 796.