ἀναφύσησις

ἀναφυσιάω-ῶ

ἀνάφυσις
ἀνα·φυσιάω-ῶ (part. prés. épq. -ιόων) c. ἀναφυσάω, Hés. Sc. 211 ; A. Rh. 2, 431.